Zaman Kerajaan Mataram diperintah dening Prabu Aji Pamoso yaiku Prabu kang wis sempurna ing uripe. Prabu kang nduweni sakabehane lan duwe bojo Ratu kang setya marang dheweke. Susah, lan seneng Sang Ratu lila dhampingi ana ing sisihe Prabu Aji Pamoso. Ora nyono Sang Ratu iku mau dipundhut dening sing nggawe urip amarga lara sing angel ditambani. Wektu semono ana sawijine panglima kang wis misuwur amarga kasaktene yaiku sing nduweni jenenge Resi Kano. Resi Kano iku panglima kang kasaktene ngluwihi Prabu Aji Pamoso, sang prabu iri marang Resi Kano. Resi Kano iku panglima saka negara liya sing lagi ngumbara ana ing tlatah Jawa ing sisih kulon Demak. Dheweke kuwatir saupama ana wong sing ngluwihi kasaktene lan dheweke kuwatir drajate mudhun ing pandhangane masyarakat kang lagi dipimpin.
Sang Prabu mikir lan nduweni siasat arep nyingkirake Resi Kano saka Mataram lan kepengin mateni dheweke. Saben dina Sang Prabu nggolek siasat kepriye carane bisa mateni Resi Kano saka desa kene. Wong kampung ora ana sing ngerti kepriye akal licikke sang Prabu. Sadurunge Resi Kano diusir, dheweke wis krungu dhisik yen arep diusir lan dipateni dening Sang Prabu. Ing wayah wengi Resi Kano lunga saka Kerajaan Mataram, pawarta lungane Resi Kano wis sumebar nganti tekan Prabu Aji Pamoso. Sang Prabu sansaya ngamuk, sahingga prabu ngerahake para pengawal kanggo nggoleki Resi Kano.
Para pengawal bingung sakarepe dhewe lan bola-bali takon marang Sang Prabu, “punapa leres Sang Prabu badhe mateni Panglima Resi Kano kang nduweni kasakten kang ngluwehi Sang Prabu? Punapa boten kelintu, Gusti.”
Sang Prabu ora mangsuli.
Resi Kano anggone mlaku wis tekan pantai kulon Pulo Jawa, cedhak Kutha Bonang Demak.
Resi Kano ndhelik ing sawijining tlatah, yaiku ing jero guwa kang ketutup dening wit-witan kang akeh. Resi Kano nggoleki guwa kang sepi, sing ora bisa dimangerteni dening manungsa. Guwa mau arep dinggo tapa.
Dheweke nyuwun marang Gusti Allah supaya njaga awakke saka Prabu Aji Pamoso lan pengawale. Nalika Resi Kano tapa, Sang Prabu ngunus Resi Kano saka buri, sauntara Resi Kano mati, anehe mayite Resi Kano wis ora ana lan ngilang saka pasawangan. Bebarengan karo ilange mayite Resi Kano Sang Prabu krungu swara banter lan angin ribut kang nggawe mrinding kulite Sang Prabu.
Prabu Aji Pamoso wedi lan ngucap lafal-lafal kang nuduhakake kasaktene. Sabubare swara iku ilang, ora dinyono ana ula naga raksasa, ula iku ngeses kaya arep mangan Prabu Aji Pamoso. Amarga kasaktene ula kuwi, pantai kang ana ing Bonang Demak swarane sansaya banter lan ombake sansaya gedhe. Letsedhela Sang Prabu Aji Pamoso ngetokake panah (cemparing) ing tangane. Cemparing iku diculake nganti kena sirahe ula naga raksasa kuwi. Bebarengan karo matine ula naga kuwi, saka sisih wetan metu putri kang ayu, banjur ngomong marang Sang Prabu.
”He... Raja, amarga jasa-jasamu aku bisa dadi manungsa maneh. Aku ngaturake matur suwun amarga ana kedadean iki, aku bisa metu saka pantai iki lan bisa dadi manungsa maneh.
Putri kang ayu mau jenenge Dewi Wasowati. Amarga jasa-jasane, Sang Putri menehi cangkokan kembang wijaya kusuma kang akeh sanget sari-sari marang Sang Prabu. Kembang wijaya kusuma yaiku kembang kang arang ditemokake ana ing kampung kono. Kembang iku pancen akeh banget sing nggoleki amarga bisa dinggo nambani lara apa wae kang angel ditambani dening manungsa. Nanging saking senenge, kembang mau lan sari-sari (madu)ne tiba ing tengah segara.
Let sedhela sari-sari kembang mau kecampur karo banyu ing pantai iku. Banyu kang wis kecampur karo sari-sari kembang wijaya kusuma iku warnane dadi biru. Pantai iku dijenengake Pantai Morosari sing dumunung ing Kutha Demak. Sapa wae sing teka ing pantai iku nalika sasi Syawal bakal weruh sari-sari saka pantai iku. Sapa wae sing bisa weruh sari-sari saka pantai iku banjur ngusapake ing sakojor awakke, lara apa wae bakal mari lan awakke dadi seger.
0 Comments
