BULUS SUMBER

Ing kabupaten Kudus ana desa kang nduweni jeneng Sumber, sing neng desa kuwi ana salah sijine sumber seng akeh dinggoni para bulus. Angger pas wulan Syawal, akeh wong-wong kang padha mara ing panggonan kang dikramatke iku. Karo nggawa kupat lan lepet kanggo dipangan lan kanggo dinggo sesajen.
Kacarita biyen ing sawijining dina, Sunan Muria arep nekani patemon wali sanga ing tlatah Pati kanggo ngrebug syiar Islam. Ing pangumbaran sing ditutake para santrine kang dipilih mungguh setiyane marang Sunan Muria. Pas wektu iku, pangumbaran ora kaya saiki sing wis kepenak dalane, biyen isih ngliwati alas-alas, sawah, rawa lan gunung. Pangumbaran dilaksanakake ora mung awan, nanging uga nganti bengi.


Ing sawah kang akeh wit-witane, Sunan Muria mandheg amarga krungu suwara krubyak-krubyuk, yaiku suara banyu sing disebabake amarga kena obah untege barang. Sing sabenere suara iku saka jangkahane wong ing sawah kang ana banyune.
“Swara apa iku sing krubyak-krubyuk bengi-bengi kaya ngene?” pitakone Sunan Muria marang Santrine.
Krungu pitakone Sunan, banjur salah sijine Santri ngluru kedadean apa kang ana ing bengi iku. Banjur, Santri ngerti yen suara iku saka swara wong sing mlaku njabuti wineh pari kanggo ditandur esuke.
“Kanjeng Sunan, suwanten menika sangking tiyang ingkang njabuti bibit pantun, enjang-enjang mungkin badhe dipun tanem wonten sabin.”
“O, tak kira swara mau kuwi bulus,” jawabane sang Sunan.
Miturut crita, ngendhikane Sunan dadi nyata, wong-wong sing padha njabuti wineh pari iku pada maleh dadi bulus. Mangka wong-wong mau pada getun lan sedih nasibe kok daadi kaya ngono. Nanging , karo sapa deweke kandha ? wong-wong mau mung bisa angen-angen yen kedadean mau amarga sabdane dewata utawa wong kang sakti.
“Mungkin awake dhewe dosa amarga isih kerja ing wektu bengi”, ngomonge salah sijine bulus karo nangis.
“Nanging sapa sing nglarang kanggo kerja ing wektu bengi?” omonge sing liya.
“Sapa ngerti Dewi Sri ora lila yen parine dijabuti bengi-bengi?” bantahe bulus liyane.
“Ora mungkin, wong Dewi Sri mesthi entuk sesajen angger dhewe panen kok, Dewi Sri mesthi uga melu susah ngerti nasibe awake dhewesing kaya mangkene.”
“Wis-wis, dhewe pasrah wae marang Sing Kuwasa, mungkin pancen wis takdire,” omonge bulus sijine maneh sing krasa tanggung jawab merga kedadean iki. Pancen dheweke sing ngajak sedulure njabuti pari bengi iku.
Ora wektu suwe kedadean mau wis dadi omongane wong akeh amarga kelangan wargane. Banjur, warga padha nggoleki mrana-mrene sahingga ngerti yen kedadean mau amarga sabdane Sunan Muria. Pawarta iku akhire krungu nganti tekan kaum bulus kang ngluru panggonan kang aman. Ing dina sawise bulus mau weruh pawarta yen Sunan Muria bakal bali saka Pati. Kamangka bulus mau nduwe niat bakal tobat lan njaluk ngapura marang Sunan Muria supaya bisa mbalik maneh dadi manungsa.
Kanthi sabar bulus-bulus mau ngenteni liwate Sunan Muria ing jero banyu. Saben ana wong sing liwat bulus-bulus mau padha kroyokan ndelok sapa sing liwat. Nanging nganti suwe sing dienteni durung ngetok.
Nalika Sunan Muria liwat ing panggonan sing dienggo ndhelik, bulus-bulus mau padha ngetok lan ngomong, “Kanjeng Sunan, kula nyuwun pangapunten, ugi suwunaken marang Gusti Allah supados kula dipun dadosaken manungsa malih?”
Kanjeng Sunan sedhih amarga ngerti kedadean kuwi. Nanging, Sunan Muria ngendika, ”Kerabatku, aku ya melu prihatin amarga kadadean iki, naging iki kabeh wis dadi takdire Gusti Allah. Mula, tampanana kanthi ikhlas lan tawakkal marang sing Kuwasa”.
“Kanjeng Sunan, menawi menika dados takdiripun allah lajeng pripun kita bade angsal panguripan?”.
Sunan uga tambah sedhih nalika krungu critane bulus mau. Banjur Sunan tafakkur sedhela, lan nuncepake tongkate ing jero lemah. Pas wektu Sunan njabut tongkate mau, mancur banyu kang bening banget. Ing wektu sedelok panggonan mau dadi kolam utawa sendhang.
“Rungakna ya bulus, panggonan iki wis dadi sumber sing abadi lan besok bakal dadi desa sing rame lan dadi desa sumber. Sabara neng kene merga pakanan apa wae sing mbok karepke bakal teka dewe.”
Banjur Sunan sak rombongane lunga saka panggonan mau sahingga bulus-bulus mau ngucapke matur nuwun marang Kanjeng Sunan. Nganti saiki desa sumber mau dadi rame lan sendhang mau dikramatke marang wong-wong ing tlatah kono.