Badar

Ana ing dhaerah Undaan kabupaten Kudus, ana bocah sing jenenge Badar. Badar kuwi bocah yatim. Nalika isih umur nem taun dheweke wis ditinggal mati bapake, sahingga dheweke manggon ing dhaerah Undaan karo ibune.
Sakwise ditinggal bapake, Badar uripe rada susah. Yen arep mangan wae dheweke kudu luru kayu ing alas dhisik. Biyasane esuk-esuk wis mangkat nggolek kayu ing alas lan awane dheweke nggawa bongkokan kayu.
Nalika umure 15 taun, dheweke kepingin ngaji menyang Mbah Hasyim kang manggon ing dhaerah bareng kabupaten kudus. Dheweke banjur pamit karo ibune.


Kowe mengko yen ngaji kudu bekti marang gurumu. Aja nganti mbantah apa printahe.”
sawise ketemu karo Mbah Hasyim terus dheweke ngaji lan ngabekti. Apa kang dadi kekarepane gurune mesthi di lakoni kanthi taat. Biyasane dheweke dikon luru kayu ing alas. Sawiji dina Badar lara, sehingga dheweke ora metu saka kamare. Mbah Hasyim bingung, amarga kayune ing pawon wis kentekan. “Sidik! Mreneya.” Salah sijin santrine Mbah Hasyim di celok Mbah Hasyim.” Badar saiki kandhani kon luru kayu ing alas, merga kayune Mak Nyaimu ing pawon wis entek.” Banjur Sidik lunga nggoleki Badar.
Sawise ketemu Badar, Sidik ngomong yen kayune Mbah Hasyim wis entek. Badar kon luru kayu ing alas. Amarga Badar lagi lara, dheweke ora bisa luru kayu lan njaluk tulung sidik kon nglurakna kayu Mbah Hasyim ing alas.
Sawise dirasa ngelmune cukup ngaji karo Mbah Hasyim. Mbah Hasyim pesen karo Badar “Yen kepingin ngaji, merguruwa karo Mbah Asari!”
Sawise pamitan karo Mbah Hasyim. Badar banjur mangkat menyang panggonane Mbah Asari. Panggonane mbah Asari iku ana ing Jombang, lan Mbah Hasyim ana ing dhaerah Kudus.
Ana ing dalan, Badar di cegad karo rampok. Rampok mau ngrampas gawanane Badar. Badar ora meneng wae, dheweke ngrebut gembolane dhewe. Ora trima rampasane di rebut, rampok mau banjur nyerang Badar, nanging sak durunge kena awake Badar, jurus lembu sekilan wis dicakke dening Badar sahingga para rampok padha mlayu karpe dhewe. Perang mau ora nganti suwe. Satemene, dheweke uga nduweni ajian Naga Ngamuk, sing dipelajari saking Mbah Hasyim, nanging dheweke isih wedi nggunakake ajian mau, sebape bisa-bisa rampok mau malah padha mati kabeh, saking ampuhe ajian iku.
Pancen sawise Badar nrima ajian naga ngamuk, dheweke nduweni tandha naga ing dhadhane.
Sawise tekan jombang, dheweke langsung merguru karo Mbah Asari. Badar dikenal wong sing sregep ngaji lan cerdas pikirane. Mulane dheweke disenengi Mbah Asari.
Sakwise dianggep cukup karo mbahasari, dheweke banjur dikongkon ngecakkake ngelmune ing dhaerahe dhewe. Badar banjur pamit karo gurune saperlu mulih ing dhaerah lahire mbiyen.
Nalika wus tekan Undaan. Dheweke luru ibune kang wus ditingga suwe. Ibune seneng banget weruh anake mulih maneh saka luru ngelmu. Wektu kuwi ngepasi ing dhaerah Undaan wayah rampok.
“Badar kowe iku wis kewajiban ngecakna ngelmumu ana ing dhaerah kene, lan mbantu dhaerah kene, saka rampok kang nganiyaya wong-wong Undaan!” Ibune kandha karo anake. “wis semestine dadi kwajibanku njaga lan mbantu dhaerahku Bu.”.
Sakwuse iku, dheweke ngedegna kumpulan wong nom-nom dhaerah Undaan, saperlu mbrantas para rampok. Wektu kuwi akeh wong nom sing setuju ngedegna keamanan ing dhaerah kono supaya tentrem.
Para nom-noman keamanan sepakat, yen Badar dadi kepala keamanan dhaerah kono.
Saka sethithik rampok ma bisa di brantas. Dhaerah ndaan saiki wis dadi dhaerah kang ayem, tentrem amarga ora ana rampok.
Sawijining dina ana mantan kepala rampok kang gela amarga sawise dhaerah kuwi ana keamanane kang dipimpin dening Badar, dhaerah kuwi aman-aman wae. Meneh-meneh mantan ketua rampok mau gela, amarga wektu dheweke ngrampok, digagalna keamanan kang dipimpin dening Badar. Mulane dheweke nyusun sisat kanggo ngrampok maneh ing dhaerah kuwi.
Sawiji dina ketua rampok mau ngrampok ing dhaerah kuwi, dheweke nglawan sapa wae sing ngala-ngalangi niyate. Warga kang dsane lagi kerampokan terus kandha Badar.
“kang badar! Desaku saiki ana rampok.”.
“kowe saka desa ngendi?”
“saka desa sambung”.
“aku lan prajuritku sedhela maneh tekan sambunhg.”
Sak tekane badar lan prajurite ing desa sambung, para rampok ana kang mlayu karpe dhewe lan ana uga kang nglawan prajurit undaan. Ketua rampok langsung nyabetna pedhange ing sirahe badar, nanging badar indha lanmencolot karo nendhang sirahe ketua mau. Sak nalika, langsung am,bruk lan ora nduwe daya apa-apa sahingga bisa dicekel lan dihukum. Semono uga para rampok liyane bisa dilumpuhna prajurit undaan. Sarana saking kuwate prajurit kemanan. Rampok mau bisa dikalahake..
Sak wise dhaerah Undaan aman lan tentrem saking rampok, Badar banjur dinikahake karo salah sawijine kepala desa ing dhaerah Undaan. Amarga jasane ngamanake dhaerah Undaan saka rampok deweke dingkat dadi ketuane dhaerah kuwi. Badar lan ibune saiki urip mulya jalaran uripe dibiayai wong-wong Undaan kang sepakat aweh hadiah saben sewulan sepisan.