Ing taun 1965-an keraton Mataram nduwe gawe amarga, Sinuhun Prabu Mangkurat Agung (Amangkurat I) munggah dhampar praja Mataram ngganti ingkang rama Sultan Agung.
Prabu Amangkurat I nduwe tindak-tanduk kang ora disenengi kawula keraton lan rakyate. Beda banget karo ramane, Sultan Agung kang duwe tindak-tanduk apik. Prabu Amangkurat ora disenengi amarga dheweke kekancanan karo kompeni penjajah. Palah ora mung kekancan nanging uga nganakake prajanjen sing gawe rakyat susah. Kajaba iku uga tindak-tanduke akeh kang cengkeh klawan lkaro kekarepane para sentana, nara paraja dalah kawula Mataram.
Pamane, Pangeran Bumidirja, ora senang klawan apa bae sing dadi tindak-tanduke rajane. Amarga ora tahan karo tindak-tanduke Amangkurat lan dheweke nganti ora keras dhahar, mula dheweke banjur milih lolos saka praja. Pangeran Bumidirjo banjur lunga ora pamitan karo rajane. Bumidirjo lunga saka kraton lan luwih milih mlaku ngulon saka kraton marga dhaerah iku dianggap aman lan akeh papan kang taksih kosong.
Pirang-pirang ndina Pangeran Bumidirja olehe mlaku ngulon lan during ngerti tujuane. Sang Pangeran mlaku terus kanthi tekan kali Luk Ula, lan dheweke banjur ngaso ana ing sangisoring mandiri. Ing papan kono Bumidirjo muja semedi nyuwun pitedah marang kang Maha Agung. Ing pepujene dheweke entuk wangsit : “sang Pangeran supaya mbuka papan kono kanggo dumunung.” Sakwise entuk wangsit Pangeran banjur mbuka alas kosong ing kono kanggo papan dumunung.
Ing papan kang anyar iku, Bumidirja nyamur kawula lumrah lan nilar asma saka praja, lan ganti asma dadi Ki Bumi. Marga papane subur lan tentrem, ndadekake akeh wong kang padha melu manggon ana ing kono. Papan kang maune sepi banjur dadi rame. Marga kang mbuka papan kono Ki Bumi, mula wong-wong banjur nyebut papan anyar kuwi kanthi jeneng Ki Bumian. Saka tembung Ki Bumian, papan kuwi dadi ganti jeneng maneh amarga kedaling lathi dadi Kebumen.
Lungane Pangeran Bumidirja, ndadekake penggalih marang raja Amangkurat I. sang prabu banjur ngutus prajurit sandi kanggo nggileki lan ngutus pamane kondur menyang kraton. Utusane Amangkurat banjur nemokake papan dumununge Pangeran Bumidirjo, yaiku ana ing Kebumen. Nanging para parajurit ora ngerti yen Pangeran Bumidirjo wis ganti asma dadi Ki Bumi. Para prajurit banjur diterake marang omahe Ki Bumi. Ing omahe Ki Bumi, para prajurit banjur ngomong apa kang dadi tujuane, yaiku ngaturi kondur Pangeran Bumidirja. Nanging Pangeran Bumidirja ora kersa kondur. Amarga sang pangeran ora kersa kondur, para prajurit uga ora wani bali menyang kraton amarga wedi karo Amangkurat . Bumidirja wis mrentah prajurite nanging tetep padha ora gelem bali, lan sidane para prajurit milih dadi abdine Bumidirja. Para prajurit lan Pangeran Bumidirjo banjur bareng-bareng pindhah menyang desa Lerep.
Amarga wis sepuh lan asring gerah Ki Bumi terus seda ana ing papan anyar kono yaiku Ludhong kecamatan Kutowinangun, Ki Bumi banjur disarekake ana ing papan kono. Buyute Ki Bumi aran Jaka Sangkrip kang banjur kondhang nurunake trah Arungbinang. Trah iku kang sepisanan ngembat pranatan ing kabupaten Kebumen.
Sugeng Rawuh
Sumangga dipunsekecakaken, mugi Para Kanca Sastra Jawa Sutresna kersa nilaraken panyaruhe. Pamanggih panjenengan mugi saged ndadosaken kasampurnanipun blog Sastra Jawa menika. Nuwun
Senin, November 16, 2009
Asale Kutha Kebumen
0 Comments
Langganan:
Posting Komentar (Atom)